Dierbare momenten die bijblijven

geplaatst in: Nieuwsberichten | 0

Wie het genoegen heeft om in het gezelschap van Mimi Ruijgrok en Marja den Hartog te vertoeven, wordt meteen meegetrokken in hun positieve energie. De chemie tussen deze twee ‘krasse tantes’ kenmerkt zich door veel humor. Inmiddels hebben ze – naast fietsen op de duofiets – een terrasje pakken, een gezamenlijke leesinteresseen snuffelen in kringloopwinkels als favoriete bezigheden ontdekt. 

Mimi is ongeveer 5 jaar vrijwilliger bij Fietsmaatjes: ‘Ik heb toen ik jonger was veel gefietst op de racefiets. Alle grote klassiekers heb ik in mijn vrije tijd weggetrapt. Maar toen ik met Fietsmaatjes in contact kwam, heb ik twee proefritten gemaakt eer ik me zeker genoeg voelde om met zo’n brede fiets met een gast op pad te gaan. Je hebt toch een grote verantwoordelijkheid. Inmiddels zijn er veel dierbare momenten die me bijblijven.’ 

Sinds ongeveer een jaar is Mimi het fietsmaatje van Marja. ‘Door verkeerde medicijnen was mijn gezondheid erg achteruitgegaan’, vertelt Marja. ‘Dat maakte mij erg onzeker om dingen te ondernemen en ik was in een sociaal isolement geraakt. Daarnaast was ik pas naar Warmond verhuisd. Ik durfde niet meer fietsen want ik vond de fietspaden hier erg smal en druk.’ Een kennis attendeerde haar op Fietsmaatjes.  

Omdat Tekla Zwinkels enkele proefritten met Mimi had gedaan, wist zij vrijwel meteen dat Marja en Mimi een uitstekende match zouden zijn. ‘In het begin was Marja erg timide, maar eenmaal op de fiets ontdooide ze gaandeweg.’ Marja vult aan: ‘Door het Coronavirus kwam ik weinig buiten en zag ik bijna geen mensen.’ 

Binnenpretje 

De vraag  ‘Wat heeft Fietsmaatjes je gebracht?’  is nauwelijks gesteld of Mimi antwoordt met de grootste vanzelfsprekendheid: ‘Anders had ik Marja nooit leren kennen! Ik kijk echt uit naar onze tochtjes. Marja heeft een onmetelijke interesse in allerlei onderwerpen. ‘ Dat kan Marja enkel beamen. ‘Maar jij bent wel vaak de weg kwijt’, zegt ze plagerig tegen Mimi. Beide dames hebben blijkbaar een binnenpretje want ze schieten gelijk in de lach.  

Als Marja in drie woorden moet samenvatten wat Fietsmaatjes voor haar betekent, noemt ze: ‘Gezond, plezier en contact.’ Ook de naam van Mimi’s man, Willem, valt regelmatig in het gesprek. ‘Hij fietst vaak met ons mee op zijn fiets’, verduidelijkt Mimi. ‘Alleen gaan fietsen vindt hij niet zo gezellig. Maar met z’n drieën vindt hij het wel leuk. Als we samen op een terrasje zitten, kletsen Marja en hij wat af’, zegt ze met een knipoog.  

Een van de tochtjes waar Marja extra van genoten heeft, was een tripje naar Katwijk. ‘Dat hele stuk door de duinen is zo mooi. En op het strand konden we lekker vrij fietsen. We zijn toen ook nog naar de zee gelopen. Ik ben geboren in Castricum en de zee is me altijd blijven trekken.’ De manier hoe ze erover spreekt getuigt ervan hoe belangrijk deze momenten voor haar zijn.  

Mimi en Marja zijn echte maatjes geworden. Marja is door haar contact en het fietsen met Mimi helemaal opgebloeid. Ook nu zijn beide dames het eens: ‘Tekla had het destijds goed gezien dat wij een goede match zouden zijn.’ 

Dit verhaal is afkomstig uit het FM Jubileum magazine 2022. Auteur: Inge Wijsman

Marja & Mimi op de duofiets (Fotograaf: J.A. Sterke)

Fer Vergeer rijdt met zijn Fietsmaatjes graag door de melkstal.

geplaatst in: Nieuwsberichten | 0

Hij heeft het bijgehouden. Warmonder Fer Vergeer heeft al 515 ritjes voor Fietsmaatjes gefietst. Zestien mensen gingen er met hem mee de afgelopen tien jaar.  

Fer zit zo’n beetje vanaf het begin af aan bij Fietsmaatjes. Tekla Zwinkels enthousiasmeerde hem tijdens de Kaagweek. “Ik stopte na dat jaar met het bestuur van de Kaagweek en tijdens die week kwam Tekla met zo’n fiets langs om interesse te wekken. Ik wilde het weleens proberen. En je ziet wat ervan komt, ik rijd nog steeds.” 

De Warmondse boer is 81 en superfit. “Ik gebruik nog geen enkel pilletje.” Het geheim van gezond oud worden is in zijn geval, denkt hij, altijd bezig blijven. “Op de boerderij gingen we er altijd om half zes uit om de koeien te melken. En daarna kwam je alleen nog maar binnen om even te eten. Daarnaast ben ik ook altijd actief geweest in allerlei besturen. Dat hoorde erbij. Mijn vader deed dat ook, en ik nam dat over. Je zet je in voor het dorp.” 

Doortrappen 

Sinds zijn zoon de boerderij heeft overgenomen staat de wekker om kwart voor acht. Nog steeds gaat hij elke dag naar de boerderij om zijn zoon te helpen. “’s Winters als de beesten binnen staan is er altijd genoeg te doen in de stallen en ’s zomer is er de camping. Dan maai ik het gras enzo. En dan zijn er ook nog de kleinkinderen die van alles met opa willen. Zo blijven we lekker bezig.” 

De zaterdagochtend houdt hij vrij voor Fietsmaatjes. Dan doet hij twee ritten van ongeveer anderhalf uur. Hij trapt lekker door, zegt hij zelf. “Het gaat mij niet om de koffie. Ik heb mijn hele leven gefietst en geschaatst. Mijn vrouw en ik reden 16 keer een Elfstedentocht op de schaats en op de fiets. Dan ga je ook niet de hele tijd zitten. Dus wij rijden graag door.” 

Door de melkstal 

Hij gaat met zijn fietsmaatje regelmatig bij de boeren van het dorp langs. Hij kent ze tenslotte allemaal dus ze vinden het niet vreemd als hij met de duo-fiets door de melkstal rijdt. Zijn gasten vinden dat prachtig. Fer mag met hen graag over het boerenbestaan praten en over de streek. “Ik weet natuurlijk elk weggetje te vinden hier. Rasechte Warmonders fietsen daarom graag met mij. Kunnen we over vroeger praten.” 

Hij maakt daar graag tijd voor vrij. “Zolang ik kan fietsen blijf ik dat doen. Het is goed bestede tijd. Mensen hebben er zoveel plezier in. Het is echt een uitje voor hen. Zoveel hebben de mensen met wie ik rij, niet meer om het hand. Ze zijn afhankelijk van een rollator of een rolstoel en daardoor is hun actieradius behoorlijk beperkt. Met een rondje Koudenhoorn of een rit naar de golfbaan en skeelerbaan zijn ze echt even in een andere omgeving.” 

De oudste 

Fer is vaak de oudste op de fiets. Alhoewel hij ook heel vaak met iemand van 97 heeft gereden. “Hoe oud je wordt en hóe je oud wordt heb je niet in de hand he.” Dus met de een fiets hij wat korter dan met de ander. Al fietsend bouw je een band met elkaar op. “Als ze op een gegeven niet meer meekunnen nodigen ze me nog altijd uit voor een bakkie koffie. Zo houden we toch nog contact.”  

Dit verhaal is afkomstig uit het FM Jubileum magazine 2022. Auteur: Inge Wijsman

Fer met zijn Fietsmaatje op de duofiets in een melkstal (Fotograaf: J.A. Sterke)