Samen in het hier en nu

geplaatst in: Nieuwsberichten | 0

Edith de Jong is GZ-Psycholoog op de afdeling Ter Leede (waar jonge mensen met dementie verblijven) van de woonzorglocatie Bernardus aan de Hoofdstraat in Sassenheim. Enkele jaren geleden werd ze door Tekla en Jan benaderd om voorlichtingsavonden over deze specifieke doelgroep te geven voor vrijwilligers van Fietsmaatjes. ‘Ik was meteen geïnspireerd door de betrokkenheid van Jan en Tekla’, aldus Edith. ‘Niet veel later werd ik zelf vrijwilliger.’ 

Ook andere medewerkers fietsen regelmatig met bewoners van de afdeling. ‘Gelukkig staat bij Marente het welbevinden van de cliënten voorop. Daardoor zijn dit soort ritjes een onderdeel van de behandeling en begeleiding geworden. Zo was er een sportieve man die – ondanks de dagbesteding – regelmatig aangaf dat hij zich verveelde. Toch zag hij het niet zitten om op een duofiets plaats te nemen. Uiteindelijk konden we hem overhalen om een proefritje te maken. Sindsdien is hij een absolute fan en grijpt hij elke kans aan om te gaan fietsen.’ 

Het effect van Fietsmaatjes op de cliënten is groot, vindt Edith. ‘Veel van onze cliënten hebben moeite met taal, sommigen zijn snel overprikkeld, anderen zijn erg solistisch. Op de fiets geeft dat allemaal niet. Daar voelen ze de hele tijd de nabijheid van hun fietsmaatje en ze zijn even helemaal buiten. Ze gebruiken hun zintuigen dan toch anders. Bovendien zijn deze mensen relatief jong, en is het bewegen zeker van belang voor hun lichaam.’  

Fotograaf: J.A. Sterke

Fotograaf: J.A. Sterke

Verbinding 

Op voorlichtingsavonden levert de psycholoog graag haar bijdrage door een brug te slaan: ‘Het geeft mij de gelegenheid om aandacht te vragen voor onze doelgroep en tegelijk kan ik ondersteuning bieden aan de vrijwilligers.’ Niet enkel uit hoofde van haar werk, maar ook als mens voelt ze zich verantwoordelijk om haar steentje bij te dragen in de maatschappij. ‘Dat geeft mij een goed gevoel. Ik kan me ook echt verheugen op die ritten met mijn vaste gast. We zijn dan samen in het hier en nu. Dat zorgt voor een gevoel van verbinding. Daarnaast zet ik tijdens mijn werk altijd mijn hoofd aan het werk, dus het is voor mij een mooie afwisseling dat ik al fietsend iets fysiek kan doen.’  

Haar aanstekelijk enthousiasme kan Edith nauwelijks verhullen wanneer ze vertelt over een legendarisch ritje: ‘We waren naar de alpacaboerderij gefietst en het was een warme dag. Ik stelde voor om op een ijsje te trakteren. Dat vond mijn gast een goed idee. Op weg naar het dorp kwamen we langs de Mc Donalds. We stuurden onze duofiets door de Mc Drive en bestelden daar ons ijsje. Als twee jonge meiden hadden we de grootste lol. De medewerkster van Mc Donalds vertelde ons echter dat dit niet de bedoeling was. Dus zijn we toch maar binnen ons ijsje gaan halen, maar wat hadden we pret!’ 

Omdat zij zowel als vrijwilliger als in haar werk ziet welke impact Fietsmaatjes heeft is Edith erg blij met de steeds grotere bekendheid ervan. ‘Als ik zie wat er allemaal achter die organisatie zit… daar heb ik ontzettende veel respect voor. Het is zo belangrijk dat steeds meer mensen er gebruik van kunnen maken, want Fietsmaatjes maakt echt het verschil!’ 

Dit verhaal is afkomstig uit het FM Jubileum magazine 2022. Auteur: Inge Wijsman

Fietsmaatjes Voorne aan Zee is officieel gestart!

geplaatst in: Nieuwsberichten | 0

Twee zussen Martine en Judith kwamen in 2022 op het idee om een duofietsproject in hun gemeente Voorne aan Zee te gaan starten. Aanleiding was het overlijden van hun moeder die ze deze duofiets ook zo graag hadden gegund. Ook zagen zij de reel van Bas Smit die bij Fietsmaatjes op bezoek was geweest. Na het bijwonen van een digitale informatiebijeenkomst van Fietsmaatjes.NL wisten ze het zeker: Dit gaan we doen, samen met enkele vriendinnen en vrienden. Ruim een jaar later is het zover: Het team van Fietsmaatjes Voorne aan Zee is zaterdag 13 mei van start gegaan met een feestelijke opening!

‘We rijden dwars door bollenschuren, vinden ze hier prima’ 

geplaatst in: Nieuwsberichten | 0

Een tocht van een paar uur, daar draaien fietsmaatjes Wilco van der Elst en Paul Zwaan de handen niet voor om. Soms gaan ze er zelfs weleens een hele dag op uit op de duofiets. Zo fietsten ze een keer de Molentocht aan de andere kant van de Kagerplassen. “Eer je daar bent met de fiets heb je er al heel wat kilometers opzitten. En dan is er die tocht nog van 40 kilometer.” 

De mannen hebben het prima naar hun zin met elkaar. “We houden allebei van fietsen” vertelt Wilco. “En naast elkaar op zo’n fiets is erg gezellig. Het praat gemakkelijk als je naast elkaar zit.”  

Wilco heeft hersenletsel opgelopen aan een, zoals hij het noemt, ‘buitengewoon lullig ongeluk´. Met zijn ouders op vakantie in Engeland kregen ze een auto-ongeluk. De rest van zijn familie had niks maar Wilco, destijds 18, belandde vier maanden in coma. “Ik heb toen ik ontwaakte, alles weer opnieuw moeten leren. Lopen, praten, eten, alles. Dat was zwaar, maar ik kan wel weer bijna alles. Bijna, want je houdt er altijd wat aan over. Ik heb nog altijd problemen met mijn oriëntatie vermogen. Lichamelijk kan ik prima fietsen, maar geestelijk niet. Ik verdwaal overal.” 

Vier maatjes 

Paul is via zijn ouders in aanraking gekomen met Fietsmaatjes. “Zoals zoveel vrijwilligers ben ik begonnen met fietsen met mijn ouders. Dat is heel mooi als je dat nog met hen kunt doen. Ik maakte tijdens het fietsen altijd veel foto’s. Konden we die later samen terugkijken. Dan genoten we opnieuw.” 

Inmiddels zijn beidezijn ouders overleden. “Maar ik ben blijven fietsen met andere mensen. Ik heb nu vier maatjes. En binnenkort maak ik een proefrit met een medebewoner van ’s Heerenloo van Wilco. “Die zei laatst toen ik Wilco op ging halen dat hij ook weleens een keer mee wil fietsen. Mooi toch? Ze kunnen lichamelijk zoveel. Hartstikke goed om dan lekker te fietsen.” 

Met iedereen is het anders fietsen vindt Paul. “Met Wilco praat ik honderduit. Maar een ander maatje is doofstom en blind. Toch weet ik precies wanneer hij koffie met iets lekkers wil. Dan stopt hij namelijk met trappen.” Deze man geniet intens van de buitenlucht, vertelt Paul. “De geuren, de wind, de zon en de regen. Je ziet aan zijn gezicht dat hij dat heerlijk vindt.” 

Fotograaf: J.A. Sterke

Praatje maken 

Met Wilco gaat hij vaak een paar uur op pad. Naar de Keukenhof, het strand, door Leiden of soms naar Hillegom. “Daar ben ik geboren” vertelt Wilco. Hij vindt het leuk om af en toe weer eens door zijn geboortedorp te fietsen. En de bollenvelden, daar geniet hij ook van. “We rijden ook gewoon dwars door bollenschuren hoor”, vertelt hij lachend. “Vinden ze prima hier in de streek.” “En als ze het niet prima vinden fietsen we snel weer door”, vult Paul aan. 

Bij de Tulperij in Voorhout waar de mannen graag een kopje koffiedrinken is er zelfs een Fietsmaatjes-ingang zodat de duofietsen gemakkelijk tussen de bloemen door kunnen fietsen. Mensen zijn sowieso altijd erg vriendelijk voor Fietsmaatjes, vindt Paul. “Veel mensen maken een praatje of steken hun duim op, of zwaaien. En aan Wilco hebben ze dan een goede.”  

Wilco houdt altijd wel van een praatje en een beetje gezelligheid. “Ik ben een positief mens. Ik heb allerlei narigheid meegemaakt en dat was niet makkelijk. Maar in coma heb ik ook kennisgemaakt met het hiernamaals. Daar ga ik later graag naar toe. Maar eerst wil ik hier nog een tijd van het leven genieten. En dan vooral van het fysieke leven. Daarom fiets ik ook zo graag. Want dat zijn dingen die we na ons overlijden niet meer kunnen doen. Dus daar moeten we het nu van nemen.” 

Dit verhaal is afkomstig uit het FM Jubileum magazine 2022. Auteur: Marijn Kramp