“Ik denk dat ik er evenveel uithaal als Susanne.”
Claire Laarman van Fietsmaatjes Noordwijk fietst met twee gasten. De afwisseling vindt ze leuk. Met de een maakt ze lange tochten en worden grappen verteld en van de andere gast, Susanne Roosen, die blind is, leerde ze weer goed naar alles kijken.
“Als ik een week niet heb gefietst, denk ik op vrijdag: ik heb wat gemist,” vertelt Claire Laarman. Ze is nu drieënhalf jaar het fietsmaatje van Susanne Roosen, die omdat ze blind is niet zelfstandig op de fiets kan stappen. Om de week maken de twee een tochtje op de duofiets, waarbij gezelligheid centraal staat. “Koffie is altijd onderdeel van de tocht,” lacht Laarman. “Dat is erin geslopen.” Roosen beaamt: “We doen het altijd heel gezellig.”
Laarman en Roosen werden in 2014 aan elkaar gekoppeld toen Fietsmaatjes Noordwijk van start ging. “Ik wilde al heel lang iets met vrijwilligerswerk doen,” herinnert Laarman zich. Laarman had echter een drukke baan, twee jonge kinderen en was nog niet het vrijwilligerswerk tegengekomen waar ze warm voor liep. Dit veranderde toen ze hoorde van Fietsmaatjes, precies in de periode dat ze ook een carrièreswitch maakte. “Dit klopt helemaal,” dacht ze. “Ik wil wel elke week met iemand fietsen.”
Roosen belandde via haar dochter bij Fietsmaatjes. In eerste instantie stond ze niet te trappelen. “Ik heb het toch uitgeprobeerd,” kijkt Roosen terug. “Ik vond het zo ontzettend leuk en ik vond Claire heel leuk.” Ze omschrijft verder: “Ik kwam op plekken waar ik jaren niet was geweest. Het is een gevoel van vrijheid, lekker de wind door je haren.” Het is het begin van gezamenlijke fietstochtjes met bestemmingen in de hele regio.
Terwijl de dames fietsen, kletsen ze erop los. “Ik vertel over m’n man, m’n kinderen, m’n moeder,” geeft Laarman aan. “En Susanne ook.” Als ze op de fiets zitten, omschrijft Laarman bovendien wat ze ziet. Roosen geniet ervan, net als van de vele geuren onderweg, bijvoorbeeld in het voorjaar van de bollenvelden. Het verrijkt ook Laarman: “Ik heb geleerd weer goed naar alles te kijken.” Regelmatig leiden de fietstochten naar het favoriete ‘koffieplekje’ van de dames, Noordwijk Buiten. “Het ruikt daar heerlijk. En de rust is heel intens,” verklaart Roosen.
Omdat Laarman het na verloop van tijd te druk kreeg om iedere week te fietsen, kreeg Roosen er een tweede fietsmaatje bij, Cees Zwetsloot. “Ik vind het heel leuk dat ik Cees én Claire heb,” toont ze zich bevoorrecht. Met Zwetsloot maakt ze wat langere tochten, wordt er wat gegrapt en zijn er weer andere gespreksonderwerpen.
“Wat het zo mooi maakt, is het gevoel dat je er de hele week naar uitkijkt om te gaan fietsen, de gezelligheid, en lekker bewegen. Ik vind het zo ontzettend lief, dat er mensen zijn die dit voor een ander doen,” zegt Roosen dankbaar. Laarman steekt er meteen een stokje voor. Ze benadrukt dat ze zelf ook vooral heel veel plezier heeft in de fietsafspraken: “Ik denk dat ik er evenveel uithaal als Susanne.” Als jongste Noordwijkse fietsmaatje roept ze dan ook graag andere jonge mensen op om zich aan het leuke vrijwilligerswerk te wagen.