Méér dan fietsmaatjes

Fietsmaatjes Ton Schell en Kees de Winter fietsen al bijna vijf jaar samen. Samen rijden ze ruim 1800 kilometer per jaar, elke woensdag, bij weer en wind. Geen enkel duofiets-duo fietst zoveel als zij.

Wat maakt die tochten zo fijn? Waar gaan ze heen? En waar hebben ze het onderweg over? Ze komen juist terug van een rondje Noordwijk, door de duinen naar Wassenaar en dan via Leiden weer naar Warmond, een rondje van bijna veertig kilometer. ‘Heerlijk,’ zegt Ton, ‘elke woensdagochtend maken we zo’n tocht. In de winter fietsen we 35 kilometer, in de zomer wel 50. Ons record staat zelfs op 67 kilometer, helemaal naar Uithoorn. Dan staan we extra vroeg op om op tijd weer terug te zijn, want ja, om 13:00 uur wil de volgende weer fietsen.’

Ton Schell & Kees de WinterHet was op een stand van de Warmondse Schippertjesdagen dat Ton voor het eerst van de Stichting Fietsmaatjes hoorde. ‘Ik fietste altijd al veel, maar sinds ik met pensioen ben, heb ik nog meer tijd. Ik vroeg meteen of ze niet iemand kenden die, net als ik, graag wat langere fietstochten wilde maken. En die persoon hadden ze, dat was Kees.’

‘Zeker,’ beaamt Kees, ‘zonder Ton zou ik minder buiten komen. Na een beroerte kan ik zelf niet meer fietsen op een gewone fiets. Ik heb nu een scootmobiel, maar daar maak ik hooguit kleine rondjes mee langs de bekende plekken in de regio. Als ik iets niet herken, raak ik al snel in paniek, ben ik bang om de weg kwijt te raken. Daarom is het ook zo fijn om met Ton te fietsen, die kent alle routes als zijn broekzak!’

Meetrappen op de duofiets kan hij wel en is dus ideaal voor hem. ‘Ik hoef nergens aan te denken, ik hoef alleen maar op te stappen. En te ouwehoeren, zoals Ton het noemt. Ja, onderweg praat ik meer met Ton dan ik thuis met mijn vrouw doe. Waar we het over hebben? Over alles! Politiek, voetbal, (klein)kinderen, de laatste nieuwtjes. Het voelt vertrouwd, alsof we elkaar al tientallen jaren kennen.’

‘Je kunt wel zeggen dat we inmiddels méér dan fietsmaatjes zijn,’ vult Ton aan, ‘na bijna vijf jaar samen fietsen zijn we ook vrienden geworden. We zien elkaar elke week en gaan altijd. Zelfs met sneeuw, toen reden we door prachtige landschappen. Op kou of regen bereiden we ons voor. Het moet wel heel gek zijn willen we niet fietsen. En als het nodig is, doen we onderweg een bakkie koffie om weer op te warmen.’

Maar die fietstochten schenken meer dan alleen gezelligheid. ‘Door mijn fietstochten voel ik me gezonder,’ vertelt Kees, ‘ik neem meer initiatief en juist minder medicijnen. En andersom is Ton dankzij mij meer van de natuur gaan zien. In het begin moest ik hem wijzen op de konijnen, op een hert of een roofvogel, nu ziet hij ze zelf ook. Eén keer zagen we in de buurt van Alphen een slang over het fietspad kruipen. Zoiets hadden we allebei nog nooit meegemaakt!’