Pauline Zwinkels
Een prima manier om uit je isolement te komen volgens welzijnsmedewerker Pauline
Vaak vallen familie en vrienden om ouderen weg, met eenzaamheid als gevolg. Met Fietsmaatjes kunnen we relaties niet terugbrengen, maar er wel voor zorgen dat mensen een stukje gelukkiger worden, aldus Pauline Zwinkels, welzijnsadviseur bij Welzijn Teylingen. ‘Je koppelt vreemde mensen aan elkaar en dat levert leuke sociale contacten op.’
Op een tandem praat je tegen iemands rug en zie je niet zo veel. Op de fiets bij Fietsmaatjes zit je naast elkaar en dat maakt het praten en om je heen kijken een stuk aangenamer. En als je niet wil praten, is dat ook goed. Want een rit op de fiets moet vooral gemoedelijk en ongedwongen zijn.
Aan het woord is Pauline Zwinkels, als welzijnsadviseur werkzaam bij Welzijn Teylingen. Zij is zo’n vijf jaar betrokken bij het project Fietsmaatjes. ‘Fietsmaatjes is door het bewegen niet alleen goed voor het lichaam maar is ook geestelijk goed voor de deelnemers. Door het bewegen kunnen er goede gesprekken ontstaan. Gesprekken met mensen met wie je normaal gesproken niet in aanraking komt. Je koppelt vreemde mensen aan elkaar en dat levert leuke sociale contacten op. Dat kunnen allerlei verschillende mensen zijn, van jong tot oud. Maar je kan ook een kleinkind van 18 met oma of opa van 80 laten fietsen. Voor jongeren is dat best wel stoer.’
Bij het project Fietsmaatjes zitten maatje en gast naast elkaar. ‘En meetrappen hoeft niet’, weet Pauline. ‘De een fietst, de andere kán meetrappen. Dat is prettig want je hebt dus altijd hetzelfde tempo. Als je bijvoorbeeld met iemand wandelt die achter een rollator loopt, moet je het tempo aanpassen. Dat kan gaan irriteren.’
Volgens haar is het belangrijk om mensen te blijven ontmoeten en buiten te blijven komen. Zeker als je afhankelijk bent van zorg. ‘Je kan wel met de regiotaxi ergens naartoe gaan maar dan kom je uiteindelijk toch weer ergens binnen terecht. Bij Fietsmaatjes waait de wind door je haren en voel je de zon op je huid. Je doet onderweg nieuwe ontdekkingen op en die zorgen weer voor verbinding met de omgeving. De ervaringen van het ruiken en voelen gaan diep bij de mens. De zintuigen worden geprikkeld. Fietsen doet iets met je.’
Bij huisbezoek komt zij mensen tegen die eenzaam zijn of niet mobiel. ’En dan vraag ik altijd: is dat project niet iets voor jou? Aan de andere kant is het ook goed om maatje te zijn. Zo kan je iets geven aan een ander en dat maakt ook gelukkig. Iemand die bijvoorbeeld afgekeurd is en niet meer werkt maar wel kan fietsen, kan zo toch iets doen voor mensen die dat nodig hebben en daar blij van worden. Zo werkt zo’n project aan twee kanten.’
Alleen de aanwezigheid van een duofiets doet al wonderen, volgens Pauline. ‘Mensen gaan lachen en worden vrolijk als er een duofiets langsrijdt. Iedereen wordt er blij van. Ik zou niet weten wat er negatief aan is.’
Soms moeten mensen wel over de drempel worden geholpen, weet zij. ‘Want je moet een beetje de controle loslaten en dat valt niet altijd mee als je ouder wordt. Aan de andere kant kan je nog mee op de duofiets als je 100 bent. Blijven bewegen is belangrijk. Beweging vertraagt de achteruitgang. Eén euro aan preventie betaalt zich dubbel en dwars terug in de zorgkosten.’
Want je kan thuis wel op de bank gaan zitten kniezen als je last van een knie hebt of van overgewicht, maar daar schiet niemand iets mee op. ‘Op de bank verdwijnen die klachten niet maar als je fietst, heb je daar even geen aandacht voor. Bewegen dus.’
In deze tijd van de participatiemaatschappij wil de overheid dat mensen langer thuis blijven wonen. ‘Maar dan ligt de eenzaamheid op de loer. Zeker als er om je heen mensen wegvallen. We kunnen allerlei relaties niet terugbrengen maar er wel voor zorgen dat mensen een stukje gelukkiger worden. We kunnen de eenzaamheid niet helemaal weghalen maar wel een beetje verlichten. Fietsmaatjes is een prima manier om uit je isolement te komen.’
