Wie van beiden het meest enthousiast is over het concept Fietsmaatjes is niet te zeggen. De ogen van Mieke Tukker en Corine van der Mark, collega’s in het Gezondheidscentrum aan de Rusthofflaan, stralen als ze vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze voor de organisatie doen.
‘Corine en ik verwijzen natuurlijk vanuit onze functies bij de huisartsenpraktijk naar activiteiten zoals Fietsmaatjes’, zegt Mieke. ‘Veel mensen zijn vaak dan wat afhoudend omdat ze het spannend vinden om met een vreemde te fietsen of om überhaupt zelf de eerste stap te zetten. Wanneer wij dan voorstellen om zelf een proefrit met hen te doen, zeggen mensen eerder ja. Daarna zijn ze vaak over de streep en wil bijna iedereen gast worden bij Fietsmaatjes.’
‘Als praktijkondersteuner ouderenzorg houd ik een vinger aan de pols: hoe gaat het echt?’, zegt Corine. ‘Als ik merk dat die persoon er baat bij kan hebben, stel ik voor om samen een proefritje te maken. Vooraf denken ze vaak: dat kan of durf ik niet meer of het is niks voor mij. Maar wanneer ze op die fiets zitten, dan verschijnt al na een paar minuten een lach op hun gezicht. Dat is zo een mooi moment!’
‘Het is ook zoveel meer dan fietsen’, vult Mieke aan. Als praktijkverpleegkundige ziet ze niet enkel de mentale maar ook de fysieke vooruitgang door deze activiteit. ‘Het doet me zo goed als ik vaststel dat een gast veel beweeglijker is geworden en dat daardoor zelf veters strikken weer lukt. Dat geeft mij veel voldoening.’
Uitkijken, genieten, nagenieten
Ook voor hen betekenen de tochtjes meer dan alleen het fietsen. Mieke: ‘De vreugde van de gasten geeft een ontzettend goed gevoel. Eerst is het ernaar uitkijken, dan het genieten van de rit en vervolgens nagenieten.’ Wanneer ze met de duofiets onderweg zijn hebben ze altijd aanspraak. ‘Als ik in mijn eentje op de duofiets op weg ben naar een cliënt, zwaaien mensen in het dorp vaak naar me. Ga je weer iemand ophalen voor een ritje?, roepen ze dan vrolijk’, vertelt Corine. Mieke herinnert zich een keer toen een cliënt graag naar Schiphol wilde fietsen: ‘Iemand reed ons voorbij en merkte lachend op: Jullie zijn wel heel ver van huis! Hij had natuurlijk de opdruk Fietsmaatjes Sassenheim op de achterkant van de fiets gezien. Toen zijn we wel bijna vier uur weg geweest. Gelukkig had ik een tweede accu meegenomen, die hadden we wel nodig.’
‘Je merkt echt dat het meerwaarde heeft voor de gast’, aldus Mieke. ‘Zoals toen ik kort geleden een proefrit maakte met een meneer. We kwamen voorbij de begraafplaats vlakbij Keukenhof. Hier ligt mijn zoon begraven, ik ben hier in vier jaar niet meer geweest, zei de man. Toen zijn we met de fiets de begraafplaats opgereden. Dat je dat kan doen voor iemand, geeft zoveel voldoening.’ Corine vult aan: ‘Of zoals laatst toen ik een proefritje maakte met een gast. Zijn dochter fietste mee en ging het ook even proberen met haar vader. Nu fietsen ze samen. Wat een mooie vader-dochter momenten zullen daarbij ontstaan!’
Beide dames zijn lovend over de manier hoe Fietsmaatjes is opgezet. ‘Er wordt goed gekeken om de juiste match te vinden tussen gast en vrijwilliger, maar het loopt goed’, geeft Mieke aan. Corine heeft hier wel een verklaring voor: ‘Ik ben zelf pas vrijwilliger sinds het voorjaar, maar ik zie dat iedereen die erbij betrokken is het echt graag doet. Voor mij staat Fietsmaatjes voor het sociale aspect en zowel mentaal als fysiek een frisse neus halen. Alleen maar voordelen, dus!’
Dit verhaal is afkomstig uit het FM Jubileum magazine 2022. Auteur: Inge Wijsman
